Od kilku miesięcy ustanowiliśmy małą cotygodniową tradycję, czyli sobotni spacer. Co tydzień, oczywiście z wyjątkiem okresu lockdoznu, odkrywamy część Paryża, której jeszcze nie znamy zbyt dobrze lub którą chcemy odkryć na nowo. Dziś podzielę się z Wami naszym spacerem z Ogrodu Szklarni Auteuil aż do Beaugrenelle.
Zawsze marzyłam o pisaniu bloga. Takiego prawdziwego. Ale moim problemem, dość poważnym dla blogera, jest brak regularności. Pomyślałam więc, że aby regularnie pisać artykuły na blogu, muszę wykorzystać to, co i tak bym robiła. Stąd pomysł, aby dzielić się z Wami moimi sobotnimi spacerami!
Skąd pomysł na sobotnie spacery?
Jedną z moich największych pasji jest turystyka lokalna i sprawdzanie tego, co można robić aby codziennie podróżować i to bez konieczności opuszczania swojego miasta. Jednym z fundamentów tej praktyki jest ciągłe odkrywanie na nowo naszego środowiska. Bardzo często nie znamy naprawdę swojego miasta, a jeszcze mniej jego otoczenia.
Mówię o tym, ale tak naprawdę nie jestem w tym idealna, ponieważ w Paryżu jest wiele miejsc, których jeszcze nie znam doskonale. Ale to normalne, ponieważ wszyscy odkrywamy nasze otoczenie zgodnie z naszymi zainteresowaniami i możliwościami.
Jest w Paryżu wiele miejsc, które od dawna chcę zwiedzić i mam w głowie bardzo długą listę miejsc do zobaczenia. Ale jak to często bywa w przypadku takich to-do list, nigdy ich tak naprawdę nie realizujemy. Dlatego od września 2020 roku, sobotę (lub czasami niedzielę) zaczęliśmy poświęcać spacerom po Paryżu i poza nim.
Ponieważ jednym z moich celów związanych z The Morning Walk jest pomóc Wam w lokalnym podróżowaniu, podzielę się z wami naszymi sobotnimi spacerami. Mam nadzieję, że będą one inspiracją do tego, abyście i Wy wybrali się na sobotni spacer!
W tym tygodniu zaczynamy od pierwszego Sobotniego Spaceru, którym przejdziemy z dzielnicy Molitor do Beaugrenelle. Bardzo kreatywna nazwa dla tego cyklu, prawda ? 😉
Oto trasa naszego spaceru:
Powrót do przeszłości
W tym tygodniu nasz spacer był trochę retrospekcją, ponieważ poszliśmy zobaczyć budynek, w którym studiowałam w prepa przez dwa (długie) pierwsze lata studiów. Byłam zdumiona, widząc, że z jednej strony wszystko pozostało takie same a z drugiej wszystko się zmieniło!
Liceum Claude Bernard 
Stadion Jean Bouin 
Zielona Mozaika
Liceum Claude Bernard, pierwotnie szkoła dla chłopców, została zbudowana w 1938 roku przez Gustave’a Umbdenstocka, który również zbudował most Caroussel i przebudował Hotel Bristol w Paryżu.
Po spędzeniu trochę czasu na wspominaniu tego okresu mojego życia, przeszliśmy między dwoma stadionami: Parc des Princes (stadion drużyny Paris Saint Germain) i Stadion Jean Bouin, który był w budowie, kiedy tu studiowałam. Przy ulicy „Nungesser et Colie” zobaczyliśmy Apartament/Atelier Corbusiera i kilka zadziwiających budynków, takich jak ten zielony budynek z mozaiką.
Poszliśmy również zobaczyć hotel Le Molitor, który jest teraz zarządzany przez firmę hotelarską Accor, dla której pracowałam przez kilka lat. Nigdy wcześniej nie widziałam tego hotelu na żywo! Jest cały żółty (to mój ulubiony kolor), i mieści się w nim jeden z najpiękniejszych basenów w Paryżu, który został zbudowany w 1929 roku i odnowiony w 2014 roku. Ze wszystkich hoteli, które odkryłam na stronach internetowych hoteli Accor podczas mojej pracy, jest to mój ulubiony. Nie mogę się doczekać, kiedy kiedyś (może w tym roku?) zobaczę jego wnętrze na żywo.
Ogród Szklarni Auteuil
Dość szybko trafiliśmy na wejście do Ogrodu Szklarni Auteuil (po francusku Jardin des Serres d’Auteuil). Muszę przyznać, że nie było to absolutnie zaplanowane, mimo że ten park był na mojej mentalnej liście miejsc do zobaczenia już od dawna. Park ten, jest naprwdę piękny i warto pojechać na sam koniec Paryża, żeby go zobaczyć !
Alejka ogrodu 
Kort Simonne Mathieu 
Główne wejście Ogrodu 
Piękna szklarnia Palmarium, zbudowana przez Jean Camille Formige w 1898-1901r.
Ogród Szklarni Auteuil jest jednym z 4 parków Ogrodu Botanicznego w Paryżu i został przebudowany pod koniec XIX wieku przez Jeana Camille Formigé. Jedną z jego cech charakterystycznych jest turkusowy kolor żeliwnych szklarni. Byłam pod wrażeniem wysokiej piętnastometrowej szklarni zwaną palmarium. Bardzo ciekawy jest tu też kort tenisowy imienia Simonne Mathieu, który jest aneksem Roland Garros, i którego trudno dostrec dlatego, że jest otoczony szklarnią.
Jeśli planujecie się tam wybrać, odpocznijcie na ławkach które znajdują się nad głównym ogrodem. W południe można tam nawet zjeść lunch i skorzystać z bardzo praktycznego małego stolika (pod warunkiem, że nie pozostawicie za sobą śmieci!). Dla nas był to pierwszy piknik w tym roku!
Lasek Buloński (Bois De Boulogne)
Po lunchu wyszliśmy głównym wejściem Ogrodu i podążyliśmy małą uliczką aż do Lasku Bulońskiego. Niesamowite było przejście nad obwodnicą, po francusku „périphérique”. Muszę przyznać, że poza brakiem przejścia dla pieszych, alejka była całkiem wygodna dla spacerowiczów mimo pobliskiej drogi!
Słońce przedziera się przez gałęzie 
Małe alejki były puste !
Nasz spacer po Bois de Boulogne, był naprawdę przyjemny, czuję, że po swiętach spędzonych w mieście potrzebowałam trochę natury. Niestety wbrew temu, co pokazuję na zdjęciach, było dość dużo ludzi. Ale jak w wielu popularnych miejscach, jak tylko skręcaliśmy w małą alejkę, zostawaliśmy sami z drzewami. Osobiście bardzo lubię drzewa zimą, kiedy widać dramatyczny kształt ich gałęzi.
Widok ze skweru 
Jakie piękne światło !
Po obejściu jeziora, opuściliśmy Lasek Buloński i udaliśmy się w kierunku dzielnicy Ranelagh. Po drodze zobaczyliśmy mały skwer poświęcony Pisarzom Kombatantom którzy Zginęli dla Francji i otaczające go bardzo ładne budynki.
Ranelagh
Dzielnica Ranelagh została nazwana na cześć XVIII-wiecznego angielskiego lorda, który zbudował ogród wokół swojej posiadłości House Ranelagh w Londynie i który był bardzo popularnym parkiem publicznym. Londyński ogród zainspirował twórców paryskiego ogrodu, którzy postanowili nadać mu tę samą nazwę – Ranelagh.
Ogród zaskoczył nas tłumem, mimo że jest bardzo blisko Lasku Bulońskiego! Przeszliśmy przez ten ogród dość szybko, nie poświęcając czasu na jego dokładne zwiedzanie, ponieważ było już późno i zależało nam na tym, aby dotrzeć do Beaugrenelle przed zachodem słońca.
Medytacja – Toni Nońel (1882r.) 
Za tym budynkiem kryją się rosyjskie domki !
Rzuciliśmy jednak okiem na ciekawy element przy ulicy Beauséjour, czyli rosyjskie domki, zwane też „izbami”. Znajdują się one przy numerze 7 ulicy Beauséjour i niestety możemy je tylko ukradkiem dostrzec przez bramę. Zostały tam przebudowane po Światowych Targach w 1867 roku.
Następnie wyruszyliśmy do Beaugrenelle przez 16. dzielnicę.
Idąc w stronę Beaugrenelle
Zakończyliśmy nasz spacer w kierunku Beaugrenelle przez 16. dzielnicę, idąc wzdłuż ulic rue de L’Assomption i rue Boulainvilliers, i po drodze zobaczyliśmy bardzo piękne detale architektoniczne!
Kot na drzwiach 
5 rue de l’Assomption 
Mozaika
Dla mnie detale budynków są równie ważne, jak sama ich architektura! Bardzo lubię ich szukać spacerując po Paryżu.
Zastanawiając się teraz nad tym, mam wrażenie, że im dalej szliśmy w kierunku Beaugrenelle, tym architektura stawała się bardziej oryginalna… co bardzo mi bardzo się podobało!
Schody w tubce 
Wewnątrz-Zewnątrz 
Bunkier czy SPA ?
Choć może się to wydawać zaskakujące, w ostatnim budynku znajduje się SPA, a nie bunkier 😉! Może niektórzy wiedzą, ale bardzo lubię budynki, które są powszechnie uważane za brzydkie, więc byłam bardzo zadowolona.
Spacer zakończyliśmy przechodząc nad Sekwaną mostem Pont de Grenelle, zobaczyliśmy plecy paryskiej Statuy Wolności i cieszyłam się widokiem (i chłodem) jednej z moich ulubionych dzielnic w Paryżu.
NYC w Paryżu 
Kolejne piękne zdjęcie 
Stare vs Nowe
W sumie zrobiliśmy ponad 18 tysięcy kroków i prawie 15 kilometrów w ciągu 5 godzin.
Jeśli podobał Ci się ten spacer i chcesz podążać naszymi śladami, możesz rzucić okiem na mapę, którą wstawiłam na początku artykułu!
Jeśli szukasz innych spacerowych inspiracji, możesz śledzić mnie na social mediach – tu link do instagrama, a tu link do mojego fanpagu na facebooku.
Życzę Wam bardzo miłego dnia, jak zwykle zachęcam do odkrywania waszego miasta i do zobaczenia (przeczytania?) na kolejnym Sobotnim Spacerze!